مزایای دندانهای پرسلن آلیاژی کبالت-کروم

آلیاژ کبالت-کروم برای اولین بار در مواد کاشت استفاده شد. بعداً ، برای حل مشکل آلرژی فلزات حاوی نیکل ، اروپا و ایالات متحده آلیاژ کبالت-کروم را که مخصوص تعمیر پرسلن استفاده می شود ، توسعه دادند که باعث تغییر رنگ آلیاژ در دهان بیمار نمی شود. آلیاژ کبالت-کروم برای اولین بار در پیوند مفاصل لگن استفاده شد که این نیز نشانه سازگاری زیستی آن است و امروزه نیز از آن استفاده می شود.

در اوایل سال 1929 ، در دندانپزشکی مورد استفاده قرار گرفت و در ابتدا برای ترمیم پروتزهای جزئی متحرک استفاده می شد. آلیاژ کبالت-کروم: عمدتا برای سمیت نیکل و بریلیوم توسعه یافته است. محتوای کبالت آن بیشتر از آلیاژهای مبتنی بر نیکل ، به طور کلی 25 ، و عناصری مانند Cu، W، Nb، Si، Ru، Al و Mo است. به دلیل محتوای بالای کبالت ، مقاومت آن در برابر خوردگی بهتر است نسبت به آلیاژهای مبتنی بر نیکل ، و ترکیب فلز و پرسلن خوب است ، و چون کروم بیشتری دارد ، نقطه ذوب آن بالاتر است و واکنش خاصی بین آلیاژ و مواد سرمایه گذاری ایجاد می شود.

آلیاژ کبالت-کروم برای دندانهای پرسلن دارای مدول الاستیک 213745Mpa و سختی 335 سختی ویکرز است. ضریب ارتجاعی بالاتر ، راحتی زیاد ، عدم تغییر رنگ آلیاژ در دهان بیمار'. تفاوت بین آلیاژ کبالت-کروم برای دندانهای پرسلن و آلیاژ کبالت-کروم برای حمایت از پروتز جزئی در محتوای کربن آلیاژ نهفته است. به طور کلی ، ماده اولیه حاوی کربن کمی یا بدون کربن است.